Kiedy grafit płatkowy ociera się o metal, na powierzchni metalu i grafitu płatkowego tworzy się film grafitowy, którego grubość i stopień orientacji osiągają określoną wartość. Oznacza to, że grafit płatkowy zużywa się szybko na początku, a następnie spada do stałej wartości. Czysta powierzchnia cierna grafitu metalicznego charakteryzuje się lepszą orientacją, mniejszą grubością filmu krystalicznego i lepszą przyczepnością. Ta powierzchnia cierna zapewnia, że dane dotyczące szybkości zużycia i tarcia są niskie aż do końca tarcia. Poniższy edytor grafitu Furuite analizuje współczynniki odporności na zużycie grafitu płatkowego:
Grafit płatkowy charakteryzuje się wysoką przewodnością cieplną, co pomaga w szybkim odprowadzaniu ciepła z powierzchni ciernej, dzięki czemu możliwe jest zrównoważenie temperatury wewnątrz materiału i powierzchni ciernej. Przy dalszym wzroście ciśnienia zorientowana warstwa grafitu ulegnie poważnemu uszkodzeniu, a szybkość zużycia i współczynnik tarcia również gwałtownie wzrosną. Dla różnych powierzchni ciernych grafitu, im wyższe dopuszczalne ciśnienie, tym lepsza orientacja warstwy grafitu utworzonej na powierzchni ciernej. W środowisku o temperaturze 300–400 stopni Celsjusza, współczynnik tarcia czasami wzrasta z powodu silnego utleniania grafitu płatkowego.
Praktyka pokazała, że grafit płatkowy jest szczególnie przydatny w mediach neutralnych lub redukujących o temperaturze 300-1000 stopni Celsjusza. Ten odporny na zużycie materiał grafitowy impregnowany metalem lub żywicą nadaje się do pracy w środowisku gazowym lub ciekłym o wilgotności 100%, ale zakres temperatur jego stosowania jest ograniczony przez odporność termiczną żywicy i temperaturę topnienia metalu.
Czas publikacji: 25 lipca 2022 r.