Na vele jaren routinematig te hebben geschilderd, leek Stephen Edgar Bradbury in deze fase van zijn leven één te zijn geworden met zijn gekozen artistieke discipline. Zijn kunst, voornamelijk grafiettekeningen op yupo (houtloos papier uit Japan, gemaakt van polypropyleen), heeft brede erkenning gekregen in binnen- en buitenland. Een persoonlijke tentoonstelling van zijn werk vindt plaats tot en met 28 januari in het Centrum voor Geestelijke Verzorging.
Bradbury zei dat hij graag buiten werkte en dat hij tijdens wandelingen en uitstapjes altijd een schrijfinstrument en een notitieblok bij zich had.
Camera's zijn geweldig, maar ze leggen niet zoveel details vast als het menselijk oog. Het meeste werk dat ik doe, bestaat uit tekeningen van 30-40 minuten, gemaakt tijdens mijn dagelijkse wandelingen of buitenexcursies. Ik loop rond, zie dingen... "Dan begin ik met tekenen. Ik tekende bijna elke dag en liep vijf tot tien kilometer. Net als een muzikant moet je je toonladders elke dag oefenen. Je moet elke dag tekenen om bij te blijven," legt Bradbury uit.
Het schetsboek zelf is een heerlijk ding om in je hand te houden. Nu heb ik er zo'n twintig. Ik doe de schets niet weg, tenzij iemand hem wil kopen. Als ik op de kwantiteit let, zorgt God voor de kwaliteit.
Bradbury groeide op in Zuid-Florida en studeerde in de jaren 70 kort aan Cooper Union College in New York. In de jaren 80 studeerde hij Chinese kalligrafie en schilderkunst in Taiwan. Daarna begon hij een carrière als literair vertaler en werkte hij ongeveer 20 jaar als literatuurdocent.
In 2015 besloot Bradbury zich fulltime aan de kunst te wijden, dus nam hij ontslag en keerde terug naar Florida. Hij vestigde zich in Fort White, Florida, waar de Ichetucknee River stroomt, die hij "een van de langste bronrivieren ter wereld en een van de mooiste delen van deze prachtige staat" noemde, en een paar jaar later verhuisde hij naar Melrose.
Hoewel Bradbury af en toe met andere media werkte, voelde hij zich bij zijn terugkeer in de kunstwereld aangetrokken tot grafiet en de “rijke duisternis en zilverachtige transparantie die me aan zwarte films en maanverlichte nachten deed denken.”
"Ik wist niet hoe ik kleur moest gebruiken", zei Bradbury, eraan toevoegend dat hij weliswaar met pastels schilderde, maar dat hij niet genoeg kennis over kleur had om met olieverf te kunnen schilderen.
"Het enige wat ik kon was tekenen, dus ontwikkelde ik een aantal nieuwe technieken en zette ik mijn zwakke punten om in sterke punten", aldus Bradbury. Een voorbeeld hiervan is het gebruik van aquarelgrafiet, een in water oplosbaar grafiet dat, wanneer gemengd met water, op inkt lijkt.
Bradbury's zwart-witwerken vallen op, vooral wanneer ze naast andere materialen worden tentoongesteld, vanwege wat hij het 'principe van schaarste' noemt. Hij legt uit dat er niet veel concurrentie is in dit ongewone medium.
"Veel mensen beschouwen mijn grafietschilderijen als prints of foto's. Ik lijk een uniek materiaal en perspectief te hebben", aldus Bradbury.
Hij gebruikt Chinese penselen en fantasievolle hulpmiddelen zoals deegrollers, servetten, wattenbolletjes, verfsponsjes, stenen en dergelijke om texturen te creëren op synthetisch Yupo-papier, dat hij prefereert boven standaard aquarelpapier.
"Als je er iets op smeert, ontstaat er textuur. Het is lastig te hanteren, maar kan verbluffende resultaten opleveren. Het buigt niet als het nat is en heeft als bijkomend voordeel dat je het eraf kunt vegen en opnieuw kunt beginnen", aldus Bra DeBerry. "In Yupo is het meer een geluk bij een ongeluk.
Bradbury zei dat het potlood het favoriete gereedschap blijft voor de meeste grafietkunstenaars. De zwarte stift van een typisch "lood"-potlood is helemaal geen lood, maar grafiet, een vorm van koolstof die ooit zo zeldzaam was dat het in Groot-Brittannië eeuwenlang de enige goede bron was, en mijnwerkers werden er regelmatig op beroofd. Het is geen "lood". Smokkel het niet naar buiten.
Naast grafietpotloden, zegt hij, "zijn er veel soorten grafietgereedschap, zoals grafietpoeder, grafietstaven en grafietplamuur. Die laatste gebruik ik om intense, donkere kleuren te creëren."
Bradbury gebruikte ook een vieze gum, een schaar, nagelriemduwertjes, linialen, driehoeken en gebogen metaal om rondingen te creëren. Hij zei dat het gebruik hiervan een van zijn studenten ertoe aanzette te zeggen: "Het is maar een trucje." Een andere student vroeg: "Waarom gebruik je niet gewoon de camera?"
Wolken zijn het eerste waar ik verliefd op werd na mijn moeder – lang voor de meisjes. Het is hier vlak en de wolken veranderen constant. Je moet heel snel zijn, ze bewegen zo snel. Ze hebben prachtige vormen. Het was zo'n genot om ze te zien. In deze hooilanden was ik helemaal alleen, er was niemand in de buurt. Het was heel vredig en mooi.
Sinds 2017 is Bradbury's werk te zien geweest in talloze solo- en groepstentoonstellingen in Texas, Illinois, Arizona, Georgia, Colorado, Washington en New Jersey. Hij ontving twee Best of Show-awards van de Gainesville Fine Arts Society, een eerste plaats in tentoonstellingen in Palatka, Florida en Springfield, Indiana, en een Excellence Award in Asheville, North Carolina. Daarnaast ontving Bradbury in 2021 de PEN Award for Translated Poetry voor het boek Raised by Wolves: Poems and Conversations van de Taiwanese dichter en filmmaker Amang.
VeroNews.com is the latest news site of Vero Beach 32963 Media, LLC. Founded in 2008 and boasting the largest dedicated staff of newsgathering professionals, VeroNews.com is the leading online source for local news in Vero Beach, Sebastian, Fellsmere and Indian River counties. VeroNews.com is a great, affordable place for our advertisers to rotate your advertising message across the site to ensure visibility. For more information, email Judy Davis at Judyvb32963@gmail.com.
Privacy Policy © 2023 32963 Media LLC. All rights reserved. Contact: info@veronews.com. Vero Beach, Florida, USA. Orlando Web Design: M5.
Plaatsingstijd: 07-11-2023