Grafit płatkowy zawiera pewne zanieczyszczenia. Zawartość węgla i zanieczyszczeń w graficie płatkowym to sposób na jej pomiar. Analiza śladowych zanieczyszczeń w graficie płatkowym zazwyczaj odbywa się poprzez wstępną ekstrakcję popiołu lub rozpuszczenie popiołu w kwasie, a następnie określenie zawartości zanieczyszczeń w roztworze. Dzisiaj pokażemy, jak określa się zawartość zanieczyszczeń w graficie płatkowym:
Metodą oznaczania zanieczyszczeń grafitem płatkowym jest metoda spopielania, która ma pewne zalety, ale i pewne wady.
1. Zalety metody popiołu.
Metoda spopielania nie wymaga stosowania czystego kwasu do rozpuszczenia popiołu, aby uniknąć ryzyka wprowadzenia mierzonych pierwiastków, dlatego jest częściej stosowana.
2. trudność metody popiołu.
Trudno jest również wykryć zawartość popiołu w graficie płatkowym, ponieważ wzbogacanie popiołu wymaga wypalania w wysokiej temperaturze, a w wysokiej temperaturze popiół przywiera do łódeczki z próbką i jest trudny do oddzielenia, co uniemożliwia dokładne określenie składu i zawartości zanieczyszczeń. Istniejące metody wykorzystują fakt, że tygiel platynowy nie reaguje z kwasem i używają platynowego tygla do wypalenia grafitu płatkowego w celu wzbogacenia popiołu, a następnie bezpośredniego podgrzewania próbki z kwasem w tyglu w celu jej rozpuszczenia, a następnie określenia składników w roztworze w celu obliczenia zawartości zanieczyszczeń w graficie płatkowym. Jednak ta metoda ma pewne ograniczenia, ponieważ grafit płatkowy zawiera dużą ilość węgla, co może sprawić, że tygiel platynowy będzie kruchy i łamliwy w wysokiej temperaturze, łatwo powodując pęknięcie tygla platynowego. Koszt wykrywania jest bardzo wysoki i trudno jest ją powszechnie stosować. Ponieważ konwencjonalną metodą nie można wykryć zanieczyszczeń grafitu płatkowego, konieczne jest udoskonalenie metody wykrywania.
Czas publikacji: 06-08-2021