Rationes oxidationis ponderis amittendi graphiti expansi et graphiti lamellaris in temperaturis diversis differunt. Ratio oxidationis graphiti expansi altior est quam graphiti lamellaris, et temperatura initialis rationis oxidationis ponderis amittendi graphiti expansi inferior est quam graphiti lamellaris naturalis. Ad 900 gradus, ratio oxidationis ponderis amittendi graphiti lamellaris naturalis minus quam 10% est, dum ratio oxidationis ponderis amittendi graphiti expansi ad 95% pervenit.
Sed notandum est, comparatione facta cum aliis materiis obturantibus traditis, temperaturam initiationis oxidationis graphiti expansi adhuc valde altam esse, et postquam graphitus expansus in formam compressus est, ratem oxidationis eius multo inferiorem fore propter reductionem energiae superficialis.
In medio oxygenii puri, temperatura 1500 graduum, graphitus expansus neque comburitur, neque explodit, neque ullas mutationes chemicas observabiles subit. In medio oxygenii liquidi infimi et chlorini liquidi, graphitus expansus etiam stabilis est nec fragilis fit.
Tempus publicationis: XII Augusti, MMXXII