گرافیت حاوی ناخالصی‌های خاصی است، بنابراین چگونه می‌توان میزان کربن و ناخالصی‌های گرافیت پولکی را اندازه‌گیری کرد؟ برای تجزیه و تحلیل ناخالصی‌های ناچیز در گرافیت پولکی، نمونه معمولاً خاکستر می‌شود یا برای حذف کربن، هضم مرطوب می‌شود، خاکستر با اسید حل می‌شود و سپس میزان ناخالصی در محلول تعیین می‌شود. امروز، سردبیر Furuite Graphite به شما می‌گوید که چگونه ناخالصی‌های گرافیت پولکی اندازه‌گیری می‌شوند:
روش تعیین ناخالصی‌های گرافیت، روش خاکسترسازی است که دارای مزایا و مشکلاتی می‌باشد.
۱. مزایای روش خاکسترسازی.
روش خاکسترسازی نیازی به حل کردن خاکستر با اسیدهای فوق خالص ندارد، بنابراین از خطر ورود عناصر برای اندازه‌گیری جلوگیری می‌کند، بنابراین به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرد.
۲. دشواری روش خاکستر کردن.
همچنین تشخیص خاکستر گرافیت بسیار دشوار است، زیرا برای غنی‌سازی خاکستر به سوختن در دمای بالا نیاز دارد و در دمای بالا، خاکستر به ظرف نمونه می‌چسبد و جداسازی آن دشوار است، که منجر به عدم توانایی در تعیین دقیق ترکیب و محتوای ناخالصی‌ها می‌شود. روش‌های موجود همگی از این ویژگی استفاده می‌کنند که بوته پلاتین با اسید واکنش نمی‌دهد. از بوته پلاتین برای سوزاندن گرافیت ورقه‌ای برای غنی‌سازی خاکستر استفاده می‌شود و سپس نمونه مستقیماً با اسید در بوته گرم می‌شود تا نمونه حل شود. میزان ناخالصی موجود در گرافیت ورقه‌ای را می‌توان با اندازه‌گیری اجزای موجود در محلول محاسبه کرد. با این حال، این روش محدودیت‌هایی دارد، زیرا گرافیت ورقه‌ای حاوی مقدار زیادی کربن است که می‌تواند بوته پلاتین را در دمای بالا شکننده کند، به راحتی منجر به شکستگی بوته پلاتین شود و هزینه تشخیص بسیار بالا است، بنابراین استفاده گسترده از آن دشوار است. از آنجا که روش مرسوم نمی‌تواند اجزای ناخالصی گرافیت ورقه‌ای را تشخیص دهد، لازم است روش تشخیص بهبود یابد.
زمان ارسال: نوامبر-07-2022