Grafit zawiera pewne zanieczyszczenia, więc jak zmierzyć zawartość węgla i zanieczyszczeń w graficie płatkowym? W celu analizy śladowych zanieczyszczeń w graficie płatkowym, próbkę zazwyczaj spopiela się lub poddaje roztwarzaniu na mokro w celu usunięcia węgla, popiół rozpuszcza się w kwasie, a następnie oznacza się zawartość zanieczyszczeń w roztworze. Dzisiaj redaktor Furuite Graphite opowie, jak mierzy się zawartość zanieczyszczeń w graficie płatkowym:
Metodą oznaczania zanieczyszczeń grafitem jest metoda spopielania, która ma pewne zalety, ale i pewne trudności.
1. Zalety metody spopielania.
Metoda spopielania nie wymaga rozpuszczania popiołu za pomocą ultraczystych kwasów, dzięki czemu unika się niebezpieczeństwa wprowadzenia mierzonych pierwiastków, dlatego jest powszechnie stosowana.
2. Trudność metody spopielania.
Wykrycie popiołu grafitowego jest również bardzo trudne, ponieważ wymaga on wypalania w wysokiej temperaturze w celu wzbogacenia popiołu, a w wysokiej temperaturze popiół przywiera do łódeczki z próbką i jest trudny do oddzielenia, co uniemożliwia dokładne określenie składu i zawartości zanieczyszczeń. Wszystkie istniejące metody wykorzystują cechę tygla platynowego, który nie reaguje z kwasem. Tygiel platynowy służy do wypalania grafitu płatkowego w celu wzbogacenia popiołu, a następnie próbka jest bezpośrednio podgrzewana kwasem w tyglu w celu jej rozpuszczenia. Zawartość zanieczyszczeń w graficie płatkowym można obliczyć, mierząc składniki w roztworze. Jednak ta metoda ma pewne ograniczenia, ponieważ grafit płatkowy zawiera dużą ilość węgla, co może powodować kruchość tygla platynowego w wysokiej temperaturze, łatwo prowadząc do jego pęknięcia, a koszt wykrywania jest bardzo wysoki, dlatego trudno jest ją powszechnie stosować. Ponieważ konwencjonalne metody nie pozwalają na wykrycie zanieczyszczeń grafitu płatkowego, konieczne jest udoskonalenie metody wykrywania.
Czas publikacji: 07-11-2022